Geschiedenis van Napels

Napels werd in de achtste eeuw voor Christus gesticht door de inwoners van de Griekse nederzetting Cumae. De nieuwe stad noemden ze Neapolis, de nieuwe stad. Neapolis groeide al snel uit tot een van de belangrijkste steden van Magna Graecia (Groot Griekenland), het Griekstalige zuiden van Italië.

In de vierde eeuw voor Christus werd Napels een bondgenoot van de Romeinse republiek. Onder het bestuur van de Romeinen bleef Napels een belangrijke stad. Napels behield lange tijd zijn Hellenistische eigenheid. Daar voelden veel Romeinen, die zich wilden verdiepen in de Hellenistische cultuur, zich tot aangetrokken. Rijke Romeinen bouwden er hun buitenverblijven. De Romeinen verbonden met hun wegen de stad met de rest van het land, maakten de haven groter en bouwden thermen en aquaducten.

In de eerste eeuw na Christus barstte de Vesuvius uit. De nabijgelegen stad Pompeï werd verwoest en Napels werd stevig beschadigd. In 476 werd Romulus Augustulus, de laatste keizer van het West-Romeinse rijk, afgezet. Hij werd lange tijd gevangen gehouden in het Castel dell’Ovo, dat de Grieken gebouwd hadden.

Onder de leiding van keizer Justinianus, werd Napels in de zesde eeuw veroverd door het Oost-Romeinse rijk. Ondertussen waren de Longobarden in de stad aan het plunderen geslagen. In 615 kwam Napels voor de eerste keer in opstand tegen de exarch van Ravenna, de Italiaanse gevolmachtigde van de keizer. In 638 werd het eerste hertogdom gecreëerd. De hertog van Napels stond aan het hoofd van een gebied dat min of meer overeenkomt met de hedendaagse provincie Napels.

In 661 gaf de Romeinse keizer de stad de toestemming voortaan door een lokale graaf geregeerd te worden. In 763 keerde de stad zich af van het Oost-Romeinse rijk en sloot ze zich aan bij de paus. In 840 werd Napels een onafhankelijke staat. In die tijd was ze vooral een militair centrum. Ze had veel te lijden onder belegeringen en aanvallen van islamitische piraten. Vanaf het jaar duizend breidden de vikingen hun bezit in Zuid-Italië steeds meer uit. In 1039 viel Napels als laatste hertogdom in handen van de vikingen, als onderdeel van hun koninkrijk Sicilië.

In 1266 werden de vikingen verslaan. De paus vertrouwde het nieuwe koninkrijk Sicilië toe aan Charles de Anjou, die van Napels de hoofdstad maakte en zelf in Castell Nuovo woonde. In 1284 werd het koninkrijk Sicilië, na een opstand, in twee gesplitst. Halverwege de 15de eeuw nam Alfonso I van Aragon de macht over. Hij maakte van Napels een echt renaissancebolwerk. In 1501 veroverden de Spanjaarden het koninkrijk. Zij zouden twee eeuwen lang aan de macht blijven. In de 16de en 17de eeuw was Napels de thuishaven van verschillende beroemde kunstenaars, waaronder Caravaggio, Salvator Rosa en Bernini.

Na een tijd onder de macht van de Bourbons, werd de stad in 1806 door Napoleon veroverd. Zijn heerschappij duurde echter niet lang, in 1860 nam de Italiaanse patriot Garibaldi de stad in. In Noord-Italië bloeide de industrie op, steeds meer inwoners gingen daar hun geluk zoeken. De stad verpauperde, en de Napolitaanse maffia, de Camorra, kreeg vrij spel. Zij zijn sindsdien niet meer uit de stad verdwenen.

In 1906 barstte de Vesuvius voor de laatste keer uit en richtte heel wat schade aan.

Plaats een Geschiedenis van Napels tip

Uw naam:

Uw emailadres:

Uw tip:

Plaats tip