Reisverhaal over Kaapstad
Geschreven door piet de vaan
Kaapstad
Zondag 25 april 2010
Na een korte nacht zijn we om kwart over zes opgestaan voor onze eerste echte dag in Zuid-Afrika. Na een goed ontbijt zijn de bus in gegaan voor de dagexcursie. Eerst naar de Tafelberg. Het was prachtig weer, en we waren met de kabelbaan voor € 16,00 pp al snel op de Tafelberg zelf. Mooi in het zonnetje, en we hebben daar dan ook ruim drie kwartier gewandeld en van het uitzicht over Kaapstad en de kustlijn genoten. Na de afdaling, weer per kabelbaantje, zijn we met de bus verder gegaan naar Cheapmans Peak, een prachtig uitzichtpunt over de Atlantische Oceaan. Van daaruit zijn we naar de andere kant van het schiereiland gegaan, via een tolweg. Die tol zorgt er voor dat de wegen schoon blijven van alle stenen die naar beneden rollen van de bergwanden. Er zijn daar speciale netten voor gehangen, en het wordt allemaal goed bijgehouden. Gekomen aan de andere kant van het schiereiland hebben we de pinguÏn kolonie van Boulders Beach bezocht. Gadverdamme, alweer pinguÏns :. Leuk, deze keer met jongen, die hadden we nog niet gezien. Dus toch weer speciaal. Na het bekijken van al dat gewaggel heb ik even mama en de kinderen gebeld, zijn die ook weer gerustgesteld. Bovendien is nu duidelijk dat de iPhone het ook vanaf het zuidelijk halfrond doet (lekker belangrijk). Daarna weer verder naar Kaap de Goede Hoop. Onderweg zagen we het eerste wild: struisvogels, een elandantilope en bavianen. Bij Kaap de Goede Hoop hebben we een sandwich genomen, met een colaatje. Dat ging niet al te soepel, als ik niks had gezegd hadden we er twee uur later nog gestaan. Goed dat ik zo ongeduldig ben. Op ons gemak zijn we naar de vuurtoren gewandeld en hebben we foto's gemaakt, net als alle andere toeristen die er op die prachtige dag waren. Vervolgens natuurlijk naar het zuidelijkste puntje van het continent gewandeld. Een erg leuke wandeling, ontspannen en onderweg voldoende te zien aan hagedisjes, vogels en beautiful viewing points. Bij het zuidelijkste punt natuurlijk foto's gemaakt van het bord, de kust en onszelf. Toen we na een dagje schiereiland terug kwamen in Kaapstad hebben we ons laten afzetten bij The Waterfront, hét uitgaanscentrum van de stad. Daar hebben we eerst maar eens een paar biertjes gedaan op het terras van een Italiaans restaurant. Vervolgens hebben we wat rondgelopen en zijn we gaan eten bij een Afrikaans restaurant bij de haven. Het was weer lekker, flesje witte wijn erbij en het was eigenlijk weer compleet. Voor € 50,00 waren we klaar met voor- en hoofdgerecht en koffie. Met de taxi zijn we voor € 4,00 naar het hotel gegaan, daar kun je ook geen uur voor gaan lopen. Nog een paar borrels in de bar van het hotel en weer te laat en met teveel op naar bed. Leuke eerste dag in Zuid-Afrika.
Maandag 26 april 2010
Onze kaartjes voor Robben eiland waren geregeld door Warren, zo wisten we zeker dat we er naar toe konden. Om kwart over acht had hij ook taxi's geregeld, die ons naar de opstapplaats voor de veerboot brachten. Daar waren we natuurlijk veel te vroeg, maar we gingen toch maar vast in de rij. Na een half uurtje wachten konden we de veerboot op voor onze tocht van ruim een half uur naar Robbeneiland, de voormalige gevangenis van onder andere Nelson Mandela. Halverwege de overtocht kwam er een dikke mist opzetten, dus iedereen ging maar naar binnen. Ook het eerste halfuurtje op het eiland was die mist er nog steeds. Gelukkig trok die daarna op. Aangekomen op het eiland werden we ontvangen door een aantal gidsen met bussen. Daarmee gingen we een rondtoer over het complex maken. De gidsen waren allemaal ex-gedetineerden, en daarmee dus ook ex slachtoffers van het Apartheidsregime. Dat is wel heel speciaal, de verhalen werden dan ook heel emotioneel verteld, en kwamen ook aardig binnen bij de toehoorders. (In ieder geval bij mij). Gedurende de rondtoer en de daarop volgende rondleiding te voet, onder leiding van een andere gids, kregen we te horen hoe het regime in de gevangenis was. Onmenselijk en mensonterend wat mij betreft. Er werd zelf in het dagelijks voedsel onderscheid gemaakt tussen de verschillende bevolkingsgroepen. En dan ging het niet over halal vlees voor moslims, maar over wel of geen suiker krijgen, of minder brood. Dat heeft dus niets met religie of cultuur te maken, dat is gewoon mensen tegen elkaar uitspelen. Als een gevangene wat weggaf uit zijn eigen rantsoen werd hij daar ook flink voor gestraft, bijvoorbeeld met eenzame opsluiting voor een maandje of zo. Tijdens de rondtoer met de bus kwamen we ook langs de steengroeve waar Mandela en zijn lotgenoten stenen moesten kappen, zonder enige bescherming tegen de felle zon. Daarom heeft iedereen die daar een langere periode heeft gezeten ook een oogziekte, en is nagenoeg blind. De gevangenen waren wel slim, ze hadden besloten om elkaar te leren, zodat als ze vrij kwamen ze een goede opleiding zouden hebben om wat te bereiken in het leven. In de gevangenis was het credo: "each one teach one". Iedereen leert iemand anders zijn kennis. Daarmee werden de gevangenen hoog opgeleid. In de gevangenis werd het fundament gelegd voor de antiapartheidsbeweging zoals die later het land zou besturen. Na de rondtoer per bus werden we te voet door een andere ex-gedetineerde te voet binnen door het complex geleid. Hij liet ons de buitenplaatsen, werkplaatsen en cellen zien. Hij was zelf in Soweto tijdens de studentenopstand opgepakt en had vijf jaar vast gezeten op Robbeneiland. Hij liet ons ook de gemeenschappelijke en eenpersoons cellen zien. Een van de speciale dingen in de gevangenis was een deur die onderdeel was van de muur. Als hij dicht zat zag je niet eens dat het een deur was. Daarmee veroorzaakte die deur door zijn afwezigheid natuurlijk het ultieme gevoel opgesloten te zitten. Het was in ieder geval allemaal heel indrukwekkend. Na de terugvaart zijn we een patatje gaan eten bij KFC en een biertje bij de brouwerij ernaast. Daarbij was het goed napraten over de indrukken die Robbeneiland had achter gelaten en vooruitblikken op wat nog komen gaat. Daarna zijn we naar Longstreet gewandeld, een buurt met mooi opgeknapte panden uit de VOC tijd. Ik vond het allemaal een beetje nep lijken, maar het zal in die tijd ook er wel zo uitgezien hebben: pastelkleurige panden met witte randjes. We hebben daar wat rondgewandeld, er waren vooral veel winkels. Op het balkon van Cape2Cuba hebben we een lekkere koffie en cocktail genomen, daarna zijn we via een toeristenmarktje terug gelopen naar The Waterfront. Daar hebben we een taxi terug naar het hotel genomen, het ligt toch net te ver uit de stad om te gaan lopen. Dat is dan wel weer jammer, midden in de stad slapen heeft net dat extra's waardoor je wat eerder de stad in of uit gaat. 's-Avonds hebben we in het panorama restaurant van ons hotel gegeten. Het restaurant was prima, het eten en de wijn goed, en het gezelschap zoals vanouds erg plezierig. De prijs viel erg mee (ZAR 577), we hadden tenslotte niet het goedkoopste uitgekozen, koedoe en garnalen. Nog een afzakkertje in de bar, de tassen ingepakt en voor de verandering (dachten we toen nog) op tijd naar bed.
Piet en Marian
www.globetrekker.nl
